Druiven met of zonder pit?

Mutrition Maandag ~~ Druiven met of zonder pit?
Boeiend om te zien dat dit onderwerp veel reacties geeft op de post van Rineke Dijkinga. Opvallend: er wordt veel over smaak gesproken, minder tot niet over mondgevoel of textuur. Terwijl dat juist zo herkenbaar is, dat moment dat je een pit stukbijt.
De vraag die bij mij blijft hangen: wat denkt de gemiddelde consument hier nu eigenlijk? Druiven mét… of liever zonder pit?

Mijn uitgangspunt: hoe natuurlijker, hoe beter. Dus: druiven mét pit.
Toch zie ik dat veel consumenten pitloos prettiger vinden. Waarom is dat?

🍇 Omdat de consument dat simpelweg gewend is geraakt. De norm is verschoven, pitloos is de standaard?

🍇 Omdat het stukbijten van een pit weerstand oproept. Evolutionair gezien vermijden we vaak bitter en hard, dat zou een signaal kunnen zijn dat iets "niet eetbaar" is.

🍇 Omdat gemak het wint van beleving. In Spanje en Italië liggen druiven met pit nog volop in de schappen en daar wordt het gezien als onderdeel van de authentieke smaak. In Nederland overheerst het snack-idee: "snel, makkelijk, tussendoor"?

🍇 Omdat de consument als dier efficiënt is. Hoe minder handelingen bij het eten, hoe fijner. Een pit kost meer moeite: of je moet hem wegkauwen, of discreet uitspugen.

🍇 Omdat…? Misschien zijn er nog meer redenen die jij in jouw praktijk tegenkomt.

Hoe krijgen we de consument terug bij druiven met pit?

Stel dat we het uitgangspunt serieus nemen: druiven mét pit horen bij het natuurlijke product. Dan is de vraag; wat moet er gebeuren om de consument daarvoor te winnen?

🍇 Goedkoper aanbieden? In theorie aantrekkelijk, maar in de praktijk lastig: pitloze druiven lijken inmiddels de productiestandaard, grootschalig beschikbaar en daardoor vaak efficiënter in prijs.

🍇 Betere smaak als argument? Dat is subjectief. Wat in Nederland als bitter of lastig wordt gezien, wordt in Spanje of Italië juist gewaardeerd als bewijs van rijpe, volle smaak.

🍇 Een goed verhaal vertellen? Dit is haalbaar. Denk aan storytelling rond authenticiteit: "zo horen druiven van nature te zijn". In de VS werd zelfs de hybride Thomcord in de markt gezet met precies dat verhaal: de volle smaak van een pitdruif, maar dan makkelijker te eten.

🍇 Aandacht creëren voor dat verhaal? Dat vraagt om samenwerking in de keten. Retailers kunnen proeverijen organiseren, telers kunnen het herkomstverhaal vertellen, voedingsprofessionals kunnen het koppelen aan gezondheid en beleving.

🍇 Een positieve publieke opinie opbouwen? Daar ligt werk aan de winkel. Maar er zijn aanknopingspunten: druivenpitten worden verwerkt in olie en supplementen vanwege hun antioxidanten. Wat voor de één "lastig" is, wordt elders juist als waardevol verkocht.

Wat mij betreft gaan we hiervoor, voor gezondlekkere druiven mét pit.

Is dit relevant voor jouw product-markt-combinatie?
Vermarkt je druiven en kun je een frisse blik op jouw PMC gebruiken?

Zie jij kans voor druiven met pit als een sterke positionering?
Ik co-creëer en presenteer graag met je mee!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
💡 Start je week met een mix van marketing & nutrition perspectief
😉 Benader je marktvraagstuk vanuit de Mutrition gedachte
🔗https://www.mutrition.nl/blog-mutrition-maandag