Koolhydraatarm brood zin of onzin?
Mutrition Maandag ~ Koolhydraatarm brood zin of onzin?
Koolhydraatarm brood,
iedere supermarkt (en bakker) heeft het inmiddels in het schap staan.
Nagenoeg allemaal vermelden ze naast koolhydraatarm ook vezelrijk
en volkoren, sommigen vermelden ook eiwitrijk. Maar wie spreekt
het eigenlijk aan?
Heeft het potentieel om van niche naar massa te groeien?
En: kan het onder de noemer gezondlekker vallen?
Het ligt er al even,
misschien al bijna twee decennia, dat koolhydraatarme brood.
Maar eerlijk is eerlijk, wie kent het écht, en weet hoe het gemaakt wordt?
🔍 Wat is het eigenlijk?
Het zetmeelrijke deel (bloem, meel) is vervangen door
ingrediënten met minder verteerbare koolhydraten en meer eiwit of vet. Minder
koolhydraten dus, meer eiwit en vezel = voedingskundig interessant, want het
helpt zowel de spreiding van eiwitinname over de dag als de vezelconsumptie te
verhogen.
Voor wie gevoelig is voor gluten is het echter minder gunstig: vaak zit er
juist méér gluten in om de structuur luchtig te houden. Per 100 gram bevat het doorgaans:
• 4–10 g koolhydraten (tegen 45 g bij witbrood)
• 20–30 g eiwit en zo'n 10–20 g vezel (tov 25-40 g/dg)
🎯 Voor wie is het bedoeld?
Niet zozeer voor de witbrood-eter.
Wel voor de bruin- en volkorenbrood-eter die bewust minder koolhydraten wil.
Het fungeert als vangnet voor de consument die brood uit zijn patroon schrapte
vanwege de koolhydraten, maar stiekem toch iets mist bij de lunch.
Een niche dus maar blijkbaar groot genoeg om in élke supermarkt
een plekje te verdienen.
Tegelijkertijd: weinig mensen in mijn omgeving kennen het, en nog minder kopen
het regelmatig.
Maar verdient koolhydraatarm brood niet een groter podium gezien
zijn voedingswaarde?
Zouden niet veel meer bruinbroodeters gebaat zijn bij een meer verzadigend
sneetje dat dicht in de buurt blijft van het gangbare supermarktbrood?
🌀 Van niche naar normaal?
Het ligt dus wel overal, maar leeft het ook?
De meeste
consumenten herkennen het etiket, maar niet de essentie.
De term koolhydraatarm communiceert nog steeds beperking, niet beleving.
Het vertelt wat er níet in zit, maar niet wat het toevoegt aan je energie,
ritme of gevoel.
En dat maakt de stap van niche naar normaal lastig: massa koopt routine, betekenis,
geen macro's.
💡 Positionering: van beperking naar belofte
De afgelopen tien
jaar is de taal van gezondheid geëvolueerd.
Van minder suiker, minder vet, minder koolhydraten
naar meer balans, meer eiwit, meer verzadiging, meer focus.
Koolhydraatarm brood
staat nog op een kruispunt.
Blijft het hangen in het kamp van vermijden en beperken?
Of schuift het door naar balans en bewust genieten?
Zo lijkt Albert
Heijn met de huidige benaming 'Eiwitrijk meerzaden' al meer in te spelen op het
proteïnepopulisme dan voorheen met 'Koolhydraat verlaagd meerzaden'.
Andere aanbieders blijven vooral hangen op termen als koolhydraat verlaagd
in combinatie met volkoren en soms met een eiwitclaim erbij.
De illustraties vol
korrels, zaden en vezelstrengen koppelen het brood visueel aan het vezelfeestje
dat we meer en meer gaan vieren 😉
En net als alle andere broden wil het natuurlijk óók "écht vers" en "extra lang
lekker" zijn.
Maar de vraag is: moet
de nadruk blijven liggen op wat er mínder in zit?
Of wordt het tijd te benadrukken wat er méér in zit; meer verzadiging, meer
balans, meer gemak voor wie bewust wil eten zonder streng te zijn?
Een herpositionering dus, van low carb naar smart carb.
🧠 Food for thought
Dit keer meer vragen
dan antwoorden, meer observaties dan verklaringen, food for thought.
Ik blijf mijn omgeving vragen of ze koolhydraatarm brood kennen, gebruiken en
wat ze ervan vinden. Want misschien zegt dat nog het meest over waar dit brood
nu écht staat:
in het schap, maar nog niet in het hoofd, laat staan het hart.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
💡 Start je week met
een mix van marketing & nutrition perspectief
😉 Benader je
marktvraagstuk vanuit de Mutrition gedachte
🔗https://www.mutrition.nl/blog-mutrition-maandag
